Dit lijkt misschien een uiterst cynisch artikel te gaan worden, maar de ondertoon is wel degelijk positief bedoeld: ik zou u graag mee willen geven dat een dergelijk traject weliswaar offers, inzet en kosten met zich meebrengt, maar dat de lonkende beloning vaak niet alleen zal bestaan uit het verdwijnen of verminderen van uw klachten. U zou ook wel eens kunnen ontdekken dat uw kijk op het leven zonniger wordt, uw lijf soepeler aanvoelt en u zelfs onverwacht en onbedoeld opschuift in de richting van uw streefgewicht. Deze week nog meldde een gemotiveerde en therapietrouwe fibromyalgiepatiënte, dat na één maand therapie haar FM-klachten weliswaar nog niet verdwenen waren, maar dat ze in die maand wél 2,8 kilo was afgevallen zonder één poging in die richting en dat haar kapper spontaan geconstateerd had dat haar haar steviger was geworden sinds het laatste bezoek. Ook lage rugpijn en pijnscheuten door de dag heen waren al minder geworden. En dat na halvering van haar pijnmedicatie.
Het lijkt wel het verhaal van de marktkoopman met de Haarlemmerolie, waar al uw klachten van overgaan. Als uw lichaam één of meer -in hele kleine hoeveelheden benodigde, maar essentiële- stoffen mist, vindt u het dan vreemd dat er tal van processen in uw lichaam opeens moeizaam gaan functioneren, met de meest uiteenlopende en onplezierige resultaten als gevolg?
Alleen: bij de marktkoopman hoeft u maar één of twee keer per dag een lepeltje van een lekker naar pepermunt of anijs smakend wondermiddeltje te slikken, maar bij de functionele geneeskunde ligt dat even anders. Waar de marktkoopman één middeltje heeft, moet de functionele geneeskundige eerst op zoek welke van de meer dan honderd stoffen uw lichaam mist, of welke stof uw systeem zó belast (kwik, nikkel?) dat al die andere stoffen hun werk niet kunnen doen. Dat is een zoektocht waar Sherlock Holmes zich geheel in zijn element gevoeld zou hebben en Dr. Watson -ondanks zijn medische achtergrond- net zo vaak de mist in zou gaan als in de boeken van Conan Doyle.
Is de onbalans eenmaal gevonden, dan volgt een traject om daar wat aan te doen, en dat is ook niet altijd zo simpel, want die situatie is niet voor niets ontstaan. Vaak is die het gevolg van een leven lang ingesleten gedragspatronen of eetgewoonten die niet bij uw lichaamstype of genetische aanleg passen. Soms zijn vroegere ervaringen, ongelukken of andere van buiten komende factoren er de oorzaak van, dat er het een en ander is ontspoord in uw lichaamsprocessen. Dat kan geheel en al buiten uw schuld zijn voorgevallen, maar alleen ú en niemand anders kan er de verantwoording voor nemen om dit alles terug te draaien, uiteraard met alle deskundige en meelevende hulp die er beschikbaar is.
Hier dan tien redenen die u zouden kunnen weerhouden om een functioneel geneeskundig behandeltraject aan te gaan.
- U heeft geen geld.
Die reden is mij maar al te goed bekend. Jaren lang heb ik ME-patiënten als doelgroep gehad, na dit een half leven zelf aan den lijve ondervonden te hebben, en als er één groep mensen is die constant tussen wal en schip terecht komen, dan is het deze wel. Onbegrip en onwil bij zorgverleners en overheidsinstanties zorgen er voor dat er slechts een budget beschikbaar is op net-niet-krepeer-niveau, zodat deze groep -vrijwel altijd aangewezen op een minimumuitkering en een jaarlijks krimpend persoonsgebonden budget- steevast tegen de bodem van de schatkist aan zit te kijken.
Het is vaak een wonder hoe juist de armsten onder hen vaak wél een oplossing weten te vinden om een bepaald therapietraject te kunnen volgen. Een ieder dient zelf te beslissen wáár een therapeutische aanpak van ernstige klachten in het rijtje van prioriteiten thuishoort. Met enige verbazing heb ik soms gezien hoeveel zaken als vakantie, rookwaar, recreatie of ‘gadgets’, een therapietraject vóór zich heeft moeten laten gaan. Zonder enig oordeel overigens, want met al die ellende van chronische pijn of beperkingen wil je wel eens de zinnen verzetten, maar toch laat ik de verantwoording voor prioriteiten geheel bij de patiënt. - Het kost teveel tijd.
We leven een druk bestaan, waar het normaal geacht wordt -zeker voor vrouwen- om naast een baan een huishouden draaiend te houden en ook nog eens kinderen een verantwoorde opvoeding te geven. Er is altijd wel iets te doen in het huishouden en je bent nooit ‘klaar’ met opvoeden aan het einde van een dag. Echter, uw gezondheid eist ook zijn portie investering, tijd en energie op, zo niet goedschikts, dan wel kwaadschiks. Uw therapeut zet graag even zijn counseling-pet op om met u mee te denken, hoe u hier een balans in kunt vinden, want zonder dat is een -verder optimaal ingesteld- behandeltraject gedoemd om te mislukken of in ieder geval drastisch minder resultaat te boeken dan haalbaar zou zijn. Indien uw therapeut hier niet de kennis voor in huis heeft is een parallel deeltraject bij een meer gespecialiseerde (psycho)therapeut het overwegen waard. - Volgens therapeut X hoeft u alleen maar middel Y te slikken en een half uur per twee weken aan appaat Z te hangen met gegarandeerd resultaat.
Bij meerdere succesvolle (dus op termijn: blijvende!) resultaten bij zo’n therapeut vermeld ik graag zijn/haar contactgegevens. Vraagt u graag wél of u het betaalde geld grotendeels terugkrijgt als het resultaat niet optreedt of binnen redelijke grenzen aanhoudt. Ik heb al een aantal malen een “no-cure-low-pay” traject voorgesteld aan ongelovige patiënten die echt geen budget hadden. De meesten weigerden en ik weet nog steeds niet waarom. Bioresonerende collega’s die op een dergelijke manier hun nek durfden uit te steken voor hun beweringen ben ik in mijn carrière nog niet tegengekomen. Wél soms mensen met bepaalde gaven die geen geld hiervoor wensten de ontvangen. Mooie mensen! - U weet het beter dan de dokter of de therapeut.
U heeft jarenlang ervaring met zowel reguliere als alternatieve zorgverleners en u weet intussen meer over uw ziektepatroon dan welke arts, specialist of hulpverlener ook en bent intussen ook bekend met hun blinde vlekken. Ik bestrijd die mogelijkheid niet: ik leer regelmatig dingen bij van patiënten die, met honderd procent motivatie en een zee van tijd, tot ware experts zijn gegroeid op het gebied van hun ziektebeeld. De functionele geneeskunde heeft echter zo zijn eigen, van de gemiddelde reguliere én alternatieve aanpak afwijkende, kijk op lichaamsprocessen, die vraagt om een consequente trouw aan het opgestelde behandelplan. - U wilt creatief omgaan met het therapievoorstel.
Ik heb ze met dozijnen gehad: de patiënten die uitgebreid gingen shoppen tussen mijn aanbevelingen, om wat hun aanstond daarna te combineren met een keur aan restanten uit andere therapietrajecten. Als dat vervolgens uitliep op een gebrek aan resultaat, werd dat verweten aan het therapieconcept waar ik mijn eigen verhaal nog maar nauwelijks in herkende. Ontbrekende schakels kunnen hun werk niet doen en zorgen dat de hele rest van de ketting waardeloos en werkeloos wordt. Creativiteit is een groot goed, maar wordt hier het best samen met de functioneel geneeskundig therapeut ingezet. - Uw andere therapeut is het niet met de geboden suggesties eens.
Voor mij is mevrouw N. te S. nog steeds het symbool voor deze houding. Zij kwam keer op keer langs voor voedingsadviezen voor haar klachten, die maar niet over wilden gaan. In haar portemonnee had zij een beduimeld en op de vouwen gescheurd briefje met voedingsadviezen van dr. B. Jaren geleden zorgvuldig ‘uitgetest’ middels bioresonantietherapie. Deze adviezen hadden uiteraard geen soelaas gebracht, anders had ik haar niet op bezoek gekregen, maar steevast als ik met goed onderbouwde adviezen kwam, werd er met een priemend vingertje en dito blik verwezen naar het briefje waarin het voedingsevangelie jaren geleden gecodificeerd was: zó stond het niet op het briefje! Ik ben opgehouden om de concurrentie aan te gaan met eerdere of gelijklopende behandeltrajecten, voor zover deze mijn therapie niet uitdrukkelijk ondersteunen. - De biotensor is het er niet mee eens.
De biotensor is de trouwste bondgenoot van de alternatieve therapeut. Hij is net zo iets als je grote broer: als de argumenten op zijn, dan haal je je grote broer er bij en die heeft om een of andere reden altijd gelijk. Zo ook de biotensor. Ga maar eens in discussie met dit prachtige apparaat, dat zijn informatie uit de archieven in de kosmos haalt en gebruik maakt van het morfogenetisch veld. Dan sta je als regulier werkend therapeut wel erg onthand met je dikke standaardwerken met voor de meesten onbegrijpelijke wijsheid en dan blijken jaren van noeste studie simpel weerlegd met een resoluut ‘nee’ van de biotensor.Omdat computers alles beter en efficiënter doen, worden de biotensor tegenwoordig ook met stekker geleverd onder de naam Bicom, Mora, Scio, Prognos, Asyra, Es-Teck, Oberon en nog een bonte stoet van namen. De prijskaartjes liggen wat hoger (in de ordegrootte van 100x hoger), maar dan heb je ook wat, in de vorm van een apparaat met indrukwekkende knoppen en metertjes en behandelmodulen voor élke levensbedreigende, chronische, acute of esoterische ziekte die u of de producent van het apparaat kunnen bedenken. Zij bevatten kopieerinrichtingen voor homeopatische produkten, waardoor de klassieke homeopathie afgeschaft kan worden (mij letterlijk zo gezegd!) en maken indrukwekkende grafieken van uw lichamelijke toestand, inclusief etherische energielichamen. Cholesterol, ontstekingsparameters, alles waar uw dokter het klinische lab bij haalt, wordt binnen seconden door een paar koperen electroden in uw handen opgepikt en dat laboratorium kan dus eigenlijk ook dicht. - Bioresonantiegeneeswijzen werken beter.
Ik moet u een ding erlijk bekennen: ik heb vrijwel geen enkele bevriende collega -PNI, functionele geneeskunde of orthomoleculaire geneeskunde- die niet op één of andere manier werkt met energetische of bioresonantiegeneeswijzen. Allen hebben -volgens eigen zeggen- een succesquote van minimaal 80% en dat zou ik van mijn therapie nooit durven claimen. Ik respecteer hen als persoon en vertrouw op de goede trouw, sta open voor paranormale verschijnselen en geneeswijzen (zelf heb ik meerder (ook beroeps-)opleidingen paranormale behandelwijzen gedaan), dus wie ben ik als ik u niet van harte en oprecht aan zou bevelen om het eens bij hen te proberen. Ik verwijs u graag door. - U wilt graag dat klachten, afwijkingen, supplementen en voedingsmiddelen “uitgetest” worden.
Waarmee dan de beoordeling door de biotensor of een van de genoemde modernere electronische wonderdozen bedoeld wordt, die u per oogstjaar of -streek nauwkeurig kunnen vertellen welke voeding voor u al dan niet geschikt is.
Ik heb een aardige batterij van dit soort apparaten in mijn rariteitenkabinet staan, maar alleen voor de sier. Uittesten betekent bij mij laboratoriumonderzoek, weliswaar niet van de soort die uw reguliere behandelaar gebruikt, maar dat is omdat de gebruikte onderzoeksmethoden nog tientallen jaren nodig hebben om zich een plaatsje binnen het reguliere geneeskundige systeem te verwerven. Het bedenken en invoeren van een diagnose-behandelcombinaticode kost nou eenmaal veel tijd. - U wilt eigenlijk liever geen energie steken op te begrijpen wat de oorzaak is van uw klachten. Iets wat nodig is volgens uw therapeut om te begrijpen hoe ú moet veranderen om gezond te worden en te blijven. Genezing moet iets zijn wat u overkomt, niet waaraan u actief (mee)werkt.
- U gelooft er niet in dat uw kijk op het leven en dat wat u in het verleden meegemaakt heeft, een doorslaggevende invloed kan hebben op uw gezondheid.
- U weet eigenlijk niet wat u met uw leven aanmoet als u uw klacht kwijt bent.
Deze is wel erg cynisch, met oprechte excuses aan diegenen voor wie dit echt niet opgaat. Maar ik ken er genoeg, die een kwaal als een levensvervulling zijn gaan zien en geen idee hebben hoe ze hun leven zouden moeten vormgeven als ze zouden kunnen leven als ‘ieder ander’. Een baan van negen tot vijf, verplichtingen, wat niet? Ik neem dit alleszins serieus. Als je zolang buiten het normale leven hebt gestaan, dan is het vooruitzicht van een ‘normaal leven’ zonder speciale status soms uiterst bedreigend. Je moet gelijk weer vol meedraaien en bent vaak je uitkering definitief kwijt. De sociale wetgeving is in mijn ogen niet sociaal, maar kortzichtig en soms wreed. Ik heb zelf vijfentwintig jaar chronisch vermoeidheidssyndroom gehad. Ik heb zelf door diverse opleidingen, o.a. psychosociaaltherapie en Neuro Linguistisch Programmeren geleerd hiermee om te gaan en zal u zonder oordeel en puttend uit mijn eigen ervaringen hierin bij willen staan als u dat wilt, of u doorverwijzen. Genezing is soms een nieuwe levensfase waar je op voorbereid moet zijn. En waar de buitenwereld u in het begin de hand zal moeten reiken, ook al lijkt dat soms teveel gevraagd.
Alle goede dingen schijnen in zeven- of tien- of twaalfvoud te moeten, maar er zijn er vast nog wel meer te verzinnen. Cynisch? Absoluut niet. Doorleefd? Ja dat zeker, meer dan me lief is en daarom is voor mij enige ironie wel nodig om het een plekje te geven. Ik hoop van ganser harte dat deze overwegingen voor ú niet gelden. Als dat zo is heb ik er het volste vertrouwen in dat u de mogelijheid heeft om uw doelen te bereiken en nodig ik u van ganser harte uit om daarover een keer met mij van gedachten te wisselen.